november 2021 – Een blog over onze blindengeleidehonden

Mijn eerste oefenroute met Tripple

Dag Lieve lezers,

Via de volgende link Onze oefenroute ingesproken kan je mijn eerste oefenroute met Tripple mee bewonderen die gemaakt is. Deze route heb ik op basis van mijn geluiden uit de video kunnen inspreken. De eerste keer dat ik dit eigenlijk doe en je ziet dat ik er dus nog aan moet wennen. Ik zal er dus proberen aan te denken om meer werk er van te maken om mijn video’s in te spreken in combinatie met hulp van anderen.

Donderdag had ik de opdracht gekregen van Lore om eigenlijk gisteren de route met Tripple te gaan lopen naar de muziekschool en bakker. Als dit dan zou lukken, zou ik vanaf maandag alleen naar de muziekles kunnen gaan. Helaas was het gisteren zo slecht weer dat ik er niet door ben gegaan met de hond. Met slecht weer trajecten gaan lopen zonder doel is niet altijd even motiverend. Van uitstel komt bij mij geen afstel en vermits vandaag het droog was, ondernamen we vandaag de poging om onze route te gaan oefenen. Ik deed de borstband voor mijn action camera ook om zodat ik deze route kon filmen waardoor Lore me toch een feedback kon geven op dit traject.

We begonnen dus aan onze route. Een route met toch wel dagdagelijkse obstakels. We passeerde en persoon met een hondje. Tijdens het passeren keek Tripple even naar het hondje, gelukkig zonder al te veel problemen zodat we onze route verder konden zetten. Als we het padje uitkwamen moesten we een lang stuk rechtdoor lopen zonder obstakels. Tripple liep hier zeer netjes en we voelde elkaar goed aan. Positieve feedback was ok en op het rechte stuk moest ik naar mijn gevoel ook veel minder zeggen tegen haar. Bij het kruispunt aan de muziekschool aangekomen moest ze voor mij het zebrapad aangeven net als de stoeprand wat ze ook perfect uitvoerde.

Aan de muziekschool was het veel drukker vandaag. Op zaterdagvoormiddag om 11u? Ja, een normaal uur dat het druk is want het is de wissel van de lessen. Leerlingen die naar binnen gaan of naar buiten komen. Ouders die hun kinderen staan op te wachten of komen brengen. Een drukte. Op weg naar de ingang was er zelfs een oudere persoon die dacht even niet opzij te gaan voor ons tot zijn echtgenote hem zei:” schatje, zou je eens niet opzij gaan?”. Tripple bleef hier dan ook netjes op haar looplijn lopen want ze kon op dat moment geen andere richting uit. De kinderen bleven gelukkig allemaal netjes van de hond af. Na dat we de route naar de ingang hadden verkend, moesten we nog even naar de bakkerij die langst de muziekschool ligt. Ook hier op zaterdag is het steeds een hoogdag voor de bakker. We hebben zeker 10 min. moeten aanschuiven. Terwijl we aan het aanschuiven waren deed ik mijn mondmasker op en bleef Tripple netjes wachten. Bij het binnengaan van de bakkerij gaf ze netjes de drempel aan. Al die lekkere geurtjes in de bakkerij, Tripple was een beetje nieuwsgierig maar gedroeg zich keurig. De route terug naar huis verliep heel vlotjes. Wat was ik zo fier op mijn Tripple omdat ze dit zo goed had gedaan. In onze leerweken voor de 2^de keer op solo gaan. Eigenlijk was mijn zenuwen toch voor niks nodig.

We brachten het tot een goed einde!

Update van Philippe & Tazzy

26 november 2021

Update Philippe en Tazzy: Ondertussen zijn we nu alweer vrijdag. Het is nu 4 dagen geleden maar helaas was ik deze week een wrak. Dat stom vaccin toch. Heb een paar dagen gewoon in bed doorgebracht omdat ik toch wel veel last had van de bijwerkingen. Natuurlijk iedere persoon reageert daar anders op. Ik vind dit nu wel vervelend dat dit mij dit nu weer moet overkomen. Jammer dat dit nu net tijdens de periode is dat Tazzy er net is. Zo gemotiveerd om 2 x per week naar BASF te gaan, maar dat plan moet ik toch even terugschroeven tot ik me zeker wat beter voel. De afgelopen week heeft Tazzy dan ook niet gewerkt en eigenlijk alleen maar wat gespeeld met Tripple in de namiddag als ze terug was van haar class. Ja, zo zonde maar laten we hopen dat ik volgende week terug naar het werk kan gaan. Tazzy maar ook Tripple voelde heel goed aan dat er wat scheelde met mij. Af en toe kwamen ze dan ook wel een uitgebreidere knuffel geven om mij te troosten.

Manuella & Tripple – Class week 2

Deze week focussen we ons op de routes naar mijn werk, naar de muziekschool, de bushalte op de Bist en bakker en apotheek. Langzaam kunnen we dit verder uitbreiden. Helaas was afgelopen week niet elke dag droog weer voorspelt waardoor we wel eens wat nat werden.

Op maandag oefende we toch wel een spannende route in combinatie met een pianoles. Spannend voor mij om te spelen voor publiek maar aan de andere kant hadden we meteen al pech dat de lift buiten werking was. Dus opeens oefende we dan ook al meteen het moeilijkste obstakel voor mij, de trappen. Een stevige klim want mijn klaslokaal ligt op de 6^de verdieping van de muziekschool. Bewust hadden we ervoor gekozen om mijn pianoles in de voormiddag door te laten gaan zodat we in alle rust konden kijken hoe zowel ik als Tripple op alle prikkels zouden reageren. De pianoles verliep ontzettend goed en Tripple vond ook haar plekje onder mijn benen. Ze genoot precies wel van de pianomuziek (zie filmpje)

De beklimming net als de afdaling van de trappen verliep vlotter dan ik had verwacht. Wel op mijn eigen tempo, maar dat was voor Tripple niet erg. Afhankelijk van wanneer ik mijn brood heb besteld oefende we de route naar de bakker ook nog even omdat dit toch wel aansluitend zal gebeuren voor of na dat ik naar de muziekschool ben geweest.

Op zowel dinsdag als woensdag kwam de pittigste route van heel mijn opleiding er aan. De route van thuis naar mijn werk. Ik ben niet zo lang onderweg naar mijn werk, maar het is wel een heftige route. Eerste keer met Tripple in harnas ook op de bus. Dit is iets waar ik heel hard aan moet gaan wennen omdat Ik haar in de bus niet echt geleidenwerk kan laten doen. Dit om verschillende redenen zoals drukte, een bus die al aan het rijden is terwijl je nog niet zit. Je moet je als blinde/slechtziende ook nog eens vasthouden. Daarom is geleidenwerk niet altijd even handig. Maar met de tips die ik gekregen heb kan ik me hierin wel behelpen. De tijd zal het wel allemaal uitwijzen om te zien hoe de medemens hierop reageert. De busritten verliepen rustig, al was er toch wel weer iemand die Tripple wilde strelen. Ja, had haar hesje met de tekst ‘niet aaien’ niet aan en natuurlijk als de hond tussen de benen zit, dan zien de mensen niet altijd het harnas. We oefende 2 keer iedere dag de route naar het werk en op dinsdag gingen we zelfs even binnen op mijn bureau. Enkele collega’s waren al gecharmeerd door de charmes van Tripple. Dinsdag heeft ze dan ook kennis gemaakt met de bench in mijn bureau maar we konden niet lang blijven omdat er nog patiënten waren die aankwamen. Maar op woensdag heeft ze dan wel even in haar bench kunnen liggen.

Op woensdag probeerde Lore haar te verstoppen achter alle hoekjes die ze maar kon tegenkomen zodat ze ons van op afstand kon evalueren. We merkte dat Tripple daar het in begin best wel moeilijk mee had maar des te langer we onze route aan het lopen waren, des te gemakkelijker werd het wel voor Tripple. Ondertussen zijn ook de denkspelletjes (ik had er 2 besteld) van Nina Ottenson. Blijkbaar al niveau 3, maar dat maakte niet uit zei Lore. Lore legde uit hoe deze spelletjes werkte.
Bij slecht weer was dit zeker een alternatief want met de grote Kong in huis spelen was toch niet zo ideaal. Samen met Lore bekeken we de spelletjes en ook hoe de honden hierop reageerde. Dit was dan ook weer een oefening om nog meer onze band te versterken.

Op donderdag was het best wel spannend moet ik toegeven, nu moet ik met Tripple de route naar de apotheek solo gaan lopen zonder Lore achter ons. Er is afgesproken dat Lore ons van op afstand volgt en evalueert. Vooral belangrijk dat Tripple haar niet zou opmerken. Eigenlijk deed Tripple het heel goed. Ongeveer op het einde van de straat denken we wel dat ze Lore zou kunnen gezien hebben, maar al snel was ze weer gefocust op haar werk. Ook de grote groep van lagere school kinderen die ons passeerden verliep vlotjes. Ik moet me nog vooral aanpassen aan haar wandeltempo en ook rekening houdend met haar emmertje.

De feedback van Lore nadien was héél positief en ze had verwacht hoe het moest lopen. We werkte vlotjes en Tripple stond ook minder te bewegen aan de zebrapaden en was rustig en relaxed. We waren een mooie combinatie.

We lieten de honden ook kennis maken met de hondenschoenen die we nog hadden van C&C. Bij hun waren we eigenlijk te laat toen we ermee begonnen, maar deze twee hebben nu de ideale leeftijd. Schoentjes willen we in de winter gaan gebruiken omdat er hier nogal veel zout wordt gestrooid. Dat heb je natuurlijk als je in de stad woont, maar ook bij Philippe op het werk wordt er nogal wat gestrooid. Tazzy leek hier geen problemen mee te hebben maar Tripple was hier iets minder happig op. Toen Philippe en Tazzy voor de laatste keer een route gingen lopen met Lore, oefende ik nog even met de schoentjes bij Tripple. 2 aan de achterpoten was fase 1 maar al snel ontdekte we dat deze schoenen die we hadden eigenlijk te groot waren. Dus… ik bestel er maar een setje bij en 2 maatjes kleiner dan dat we al hadden.

En ondertussen zijn we alweer vrijdag en vandaag kwam Lore niet. BCG had de agenda ingepland. Ik zou dan ook de route eens naar de muziekschool lopen om te zien hoe het verliep, maar helaas, het was een winderige regenachtige dag waardoor we de route vandaag niet hebben gelopen en als het deftig weer is in het weekend, dan lopen we deze route wel. Het is goed dat Tripple en ik even een rustpauze inlassen want merken toch wel dat Tripple dat nog kan gebruiken.

Geweldig nieuws

Dag lieve vrienden,

Eindelijk is het dan zover! Met veel trots kan en mag ik jullie het blijde nieuws meedelen.
Bewust heb ik er ook voor gekozen om het nog niet meteen aan de grote klok te hangen. Het was voor mij ook belangrijk om me hier in alle rust te kunnen op voorbereiden op een nieuw hoofdstuk in mijn leven.

Maar… het leuke nieuws is dat er voor mij ook een nieuwe blindengeleidehond klaar was die mijn pad heeft gekruist. Het verlossende nieuws was er al in oktober, maar op 15 november 2021 ben ik dan gestart met mijn class. Wat ben ik toch ook blij met deze nieuwe mooie combinatie. Een waardige opvolging voor mijn vorige blindengeleidehond Chivas die op 26 september 2021 definitief met pensioen ging en nu ten volle geniet van zijn welverdiende gouden mandje. Dit nieuw lichtpuntje kwam er nadat de afgelopen drie maanden voor mij enorm heftig waren. Maar nu brengt dit lichtpuntje rust en vrede in mijn leven en heb ik het ook kunnen plaatsen dat Chivas gelukkig is.

**Tripple**

Dus nu stel ik je even het nieuwe blondje voor. Tripple is een 2-jarige blonde labrador en is het zusje van Tazzy die Philippe nu begeleidt in het dagelijkse leven. Net als Tazzy heeft ze ook verschillende kleurschakeringen bruin in haar vacht zitten. Volgens de beschrijvingen van anderen komt dit heel mooi uit. Tripple is geboren in augustus 2019. Onze horoscoop leeuw, dat hebben we dan toch al gemeen.

Haar enthousiasme, vriendelijkheid, vrolijkheid, het speelse dat ze nog heeft. Telkens je nog maar naar haar durft te kijken dan charmeert ze je al. Ze is een hondje met een speciale handleiding en ook een tong die je lachspieren echt wel triggert om te beginnen met te lachen. Je kan niet naar haar kijken zonder een glimlach te hebben om je mond. Tripple heeft zo een speciaal snoetje en zo anders dan de stoere snoet van Chivas. Het is moeilijk te beschrijven maar Tripple draagt haar vrolijke energie echt wel over op mij.

Ik breng ook nog zeker een verslag zoals Philippe heeft gedaan over mijn weken class met Tripple, maar nu moet ik me nog bezighouden met haar en ben ik ook wel snel moe na zo een intense class weken tot nu toe.

Snel zullen jullie van ons nog updates kunnen lezen.

Liefs Manou & Tripple.

Tazzy een rustdag want baasje reageert niet goed op vaccin

Maandagnamiddag gisteren dus kreeg ik (Philippe) ook mijn 3^de prik en deze keer was het van Moderna. Wat hoopte ik dat ik er geen last van zou hebben. Ik wilde vandaag nog eens een poging wagen om naar het werk met Tazzy te gaan. Door al die coronamaatregelen is mijn werkritme al helemaal verstoord is. Dit is toch ook niet de ideale situatie en vooral al je nog veel moet leren en oefenen met een nieuwe blindengeleidehond. Helaas, ik voelde me niet goed en opnieuw had ik koorts met temperaturen van boven de 38 graden. Dat was toch even vloeken want ik had helemaal geen controle over mijn lichaam. Ik kon zelfs niet onder de voeten uit. Er zat dus niets anders op dan Tazzy maar wat rust te gunnen. Ik had geen andere keuze.

Manuella en Tripple hadden nog steeds class en hadden in de voormiddag hun bezigheid. De route naar het werk oefenen wat voor hen toch ook wel belangrijk was (verslag: Manuella & Tripple – Class week 2) ). Het was voor Manuella ook wel een intensieve training geweest maar gelukkig nam ze de tijd om met Tazzy namiddag ook te spelen. Ze had voor beiden honden een ‘Kong’ wiebelbal gevuld met enkele lekkernijen zoals wortel en groentesnoepjes. Zo hield ze de honden toch meer dan een half uurtje bezig in de tuin en werden ze ook beloond. Laten we hopen dat ik deze week toch nog naar het werk zou kunnen.

Manuella en Tripple Claas week 1

Amai… Het is alweer vrijdagmiddag. Wat vliegt een week toch wel snel voorbij. De tijd blijft echt niet stil staan en als je zo druk bezig bent heb je er niet altijd een besef van. Ook voor mij was het wel een intensieve week geweest.

Maandagochtend om half 10 startte dan mijn class met Tripple. Beetje anders dan normaal, maar wel een goed alternatief in deze gekke corona periode. Normaal gezien moest ik ook naar het BCG, maar omdat Philippe nu in zijn 4^de week class zat met Tazzy, was er afgesproken dat ik mijn class thuis zou krijgen. Dit was voor Lore dan 2 vliegen in één klap. Zo kon zij nog verder Philippe & Tazzy ondersteunen waar nodig was en kon ze ook met ons startten. Dit was ook voor Tripple een ideale oplossing.

In de voormiddag was het de gekende introductie over de hond en werden de commando’s overlopen die ik voor een groot gedeelte al kende. In de tussentijd van de afgelopen 8 jaar waren er enkele nieuwe commando’s bijgekomen maar waren er ook enkele veranderd of weggelaten. Dat gaat in het begin nog wel even wennen zijn. Na de intro gingen we appèl oefeningen doen in de garage. Daar waren geen vreemde geuren, geen vreemde prikkel. In de buitenomgeving was dit nu even wat te moeilijk. We overliepen de oefeningen en telkens Tripple deze goed deed, mocht ik haar belonen met een snoepje. Ik ontdekte al snel dat aan de hand van een bepaald woord Tripple mocht beloond worden. Ja, en laat dat nu net een woord zijn dat ik vaak gebruikte met Chivas in allerlei situaties. Dus hier moet ik dan wel even aan gaan wennen om dit niet meer te gebruiken. Na deze oefeningen. Na de oefeningen maakte we een ontspannende wandeling zonder harnas. Ik liep aan de arm van Lore en Tripple gewoon aangelijnd. Een stukje aan de arm en dan een stukje ook met mijn witte stok. Eens te zien of Tripple ook met mij op de eerste dag zo ontspannend zou meelopen. Na de wandeling was het een rustpauze en aten we een kleine lunch

Namiddag liepen Lore en ik even zonder Tripple in de straat een klein toertje. Lore Leidde me en gaf me al instructies maar zonder Tripple. Ik moest het harnas aanvoelen en ook de nieuwe commando’s toepassen. Lore hield het harnas gewoon vast zodat ik het kon aanvoelen. Best wel een gek zicht voor de mensen die ons zagen lopen. Nadien deden we het harnas aan bij Tripple dat ook in verschillende stappen moet gebeuren. Praktisch hetzelfde als bij Chivas maar toch helemaal anders.

Klaar om de eerste keer echt met Tripple te gaan werken. Ik was best een beetje nerveus, maar dat was snel over. Best wel spannend met een nieuwe hond de buitenwereld in. Lore gaf instructies en het ging zelfs zo goed dat we al snel meer als een uurtje hier mee bezig geweest zijn. Dit was meteen voor de eerste dag toch al wat pittig.

Op dinsdag kwam Lore niet omdat er een activiteit voor het team was gepland op het BCG. Een verplichte activiteit, maar ik had huiswerk gekregen van Lore. Mijn appèl oefeningen met Tripple in de garage oefenen en een wandelingetje maken in de omliggende straten. Nu ja, dat laatste heb ik niet gedaan omdat ik me nog niet zeker genoeg voelde over de nieuwe situatie. En trouwens, het was ook slecht weer vandaag.

Ook de volgende dagen zou het even pittig blijven. Pittiger dan we hadden verwacht, maar Tripple gaf aan dat het allemaal lukte ondanks haar gevoeligheid. Op woensdag en donderdag trokken we richting Boom. Ik kende deze omgeving wel een klein beetje, al was het toch allemaal vreemd voor me. Dit was een ideale omgeving om te leren oefenen op het aanvoelen van de beugel en Tripple haar signalen. Kleine straatjes, smalle voetpaden, obstakels. We verkende ook 2 verschillende losloopweides in de buurt. We liepen op woensdag door Boom park, al was dit een enorme uitdaging voor ons en best wel beangstigend omdat we in het park een pad moesten volgen waar de fietsers enorm hard rijden. Dit hebben we dan ook maar 1x maal gedaan. Een intense training van een 2u ongeveer. Zoveel dat er op me, maar ook op Tripple afkwam.

De losloopweides die waren wel een grote uitdaging want hier vergat Tripple even dat ze moest werken! Even alle stress eruit, rondrennen, achter andere honden aanhollen, de andere baasjes begroeten. Dat was best wel spannend. Je moet wel niet met goede kleren naar een losloopweide gaan want dat komt echt niet goed. Zeker niet als het er wat vettig is. Maar voor de honden is dit wel eens plezant. Beide weides in Boom waren wel acceptabel en als het er niet te druk is, kunnen we er eens naartoe. Maar we zullen alleen naar de weide gaan als er een ziende persoon bij is om zeker te zijn dat alles veilig is. Op donderdag had Tripple na ons bezoek aan de losloopweide wat meer moeite met haar focus, maar ik gaf haar even de tijd om zich te herpakken zodat we rustig verder konden werken. Op het einde van onze werkdag op donderdag merkte we wel dat het genoeg was geweest voor zowel mij als vooral voor Tripple. Ze heeft het niet opgegeven en heeft me veilig terug tot aan de bus gebracht van het BCG.wat was ik fier op mijn meisje.

Op vrijdag merkte we dat het wat rustiger aan moest gaan en leerde we de route naar de apotheek aan. Eerst aan de leiband als vrije wandeling en ik met de witte stok en nadien nog een keertje maar dan in werkfunctie. De route naar de apotheek was een andere route dan dat we normaal zouden lopen, maar Philippe had deze route met Tazzy zo voorgesteld omdat dit afwijkend was van de vaste routes. We oefende in de voormiddag en zo was er namiddag nog tijd voor Philippe en Tazzy. Philippe en Lore overliepen nog bepaalde dingen in de route van thuis naar zijn Maandag zal Philippe solo dus met Tazzy naar zijn werk gaan.

Met een voldaan gevoel kijk ik terug op deze eerste week class met Tripple. Vermoeiend, intensief, spannend maar ook verrassend. We gaan nu genieten van een weekendje rust met elkaar want dat hebben we nu toch wel verdiend.

19-11-2021 Update van onze gepensioneerden

Dag lieve lezers!

Even een update vanuit Vlieland!

Chivas en Cenna doen het momenteel nog steeds ontzettend goed in Nederland. Ze voelen zich er al he-le-maal thuis. Wat een luxe leventje ze nu gekregen hebben. Vaak krijgen we leuke foto’s van hun te zien via hun baasjes. Ook al kunnen wij het niet meer duidelijk waarnemen, de reacties die we van onze omgeving krijgen over hoe ze uit zien, dat geeft ons een enorm goed gevoel.

Van de week kregen we nog een filmpje vanuit Vlieland waar op te horen was hoe Cenna doodleuk door het water aan het trippelen was. Ook was er een vogel die dacht evenveel heisa te maken om aan te geven dat ook hij of zij aanwezig was. De honden die trekken hun daar gelukkig niet veel van aan. Als ze maar kunnen wandelen, knuffelen met hun baasjes etc. Vorig weekend hebben ze ook enkele familieleden van de baasjes ontmoet die helemaal weg waren van hun. Maar ja wat wil je? Zo 2 zwarte labradors stelen graag andermans hartje nu eenmaal

Langzaam doet ook de winter in Vlieland haar intrede, maar dat maakt voor de honden niet zoveel uit. Als ze maar kunnen gaan wandelen en kunnen genieten van alle geurtjes die er zijn op het eiland. Het is ook prachtig hoe de zon zo een mooie impact kan hebben op het landschap daar. Iedere dag is zo anders en zo kleurrijk.

Zoals je kan zien heeft Vlieland ook haar mooie kanten. Geniet evengoed mee van dit natuur.

Zo dit was weer even een update van Chivas en Cenna

Philippe & Tazzy – class week 5

Voilà, mijn 5 weken met Tazzy zitten er alweer op. Wat is de tijd toch snel gegaan. In die 5 weken is er zoveel gebeurd, heb ik even opnieuw moeten leren lopen omdat met Tazzy werken anders is dan werken met Cenna. Heb we ons gefocust op het oefenen van de belangrijkste trajecten die ik momenteel zal lopen in het dagelijkse leven. Helaas, maar de covid-cijfers zijn opnieuw in stijgende lijn aan het gaan waardoor we toch een beetje anders te werk moeten gaan.

Drukke locaties en drukke periodes tijdens de spitsuren die zullen we dan ook ten alle tijden gaan mijden. Buiten mijn werk zal ik niet in heel die drukte doelloos gaan rondzwerven met Tazzy. Gelukkig is dat ook niet nodig.

Vorige zaterdag op 13 november kregen we Lita op bezoek voor enkele uurtjes. De baasjes waren uitgenodigd op een receptie waar de hond niet mee naartoe kon en vermits Lita ons kent en gewend is aan de verwennerij van ons Manuella, was ze hier van harte welkom. Natuurlijk moesten we bekijken hoe alles zou verlopen, maar uiteindelijk verliep tussen de honden alles gesmeerd. Na 2 keer even een correctie uit te voeren naar alle honden, vond iedereen zijn plekje in huis en was het een rustige avond. Daar waren wij hier met zijn allen weel héél erg blij om en wisten we dat dit herhaald kon worden.

Maandag 15 november startte ik met mijn 5^de week class. Een pittige dag want ik ging voor de eerste keer naar mijn werk. Zie verslag (solo naar het werk). Momenteel iedere dag naar het werk gaan zit er voorlopig nog niet in door de stijgende coronacijfers. Op zich vind ik dit nu niet zo erg want zo heb ik en Tazzy meer tijd om te recuperen na een toch wel vermoeiende werkdag.

Op dinsdag liep ik solo het traject naar de apotheker zodat ik aan Lore mijn feedback kon geven op woensdag. Ik merkte toch hier en daar dat ik in de fout was gegaan en dat ik hier de volgende keer zeker op moest letten. Ja, in begin maak je al wat meer fouten, maar die gaan er natuurlijk ook snel uitgaan. Vandaag heeft Tazzy ook kennis gemaakt met de hondenschoentjes die we hadden gekocht voor Chivas en Cenna. Bedoeling is dat we de hond de schoentjes gaan laten dragen tijdens de vrieskou en als er zout is gestrooid (in de stad kennen ze er wat van om op de voetpaden zout te strooien net als op mijn werk). Dit is wel belangrijk want ik zou niet hetzelfde met Tazzy willen meemaken dan wat ik met Cenna heb meegemaakt enkele jaren geleden op oudjaar. Ze had toen een bloedvergiftiging opgelopen door een klein wondje en die periode was er héél veel zout gestrooid geweest. Gelukkig met de juiste medische zorgen is ze er toen wel door gekomen. Door de drukte kon de dierenarts van het BCG eigenlijk vandaag pas langst komen voor de hele introductie en uitleg over de hond. De dierenarts zit gelukkig af en toe in onze regio waardoor dit uiteindelijk geen probleem was.

Donderdag ging ik met Lore nog 1 keer het traject in Aartselaar verkennen bij mijn ouders. Dit zal een goede oefening blijven. Met de tijd is de bedoeling dat Manuella zeker zal meelopen maar voorlopig is het eerst tussen mij en Tazzy. Alles verliep redelijk goed met Tazzy, hij kende het traject al redelijk vlotjes. Momenteel heb ik het traject wel nog maar twee keer met de bus geoefend en met de tijd zal dit er vlotter gaan. Het openbaar vervoer kunnen we gelukkig hier in Antwerpen ook vlotjes nemen buiten de spitsuren wat positief is.

Op vrijdag was het dan mijn laatste dag class. Een laatste keer met Lore naar de apotheek lopen om dit traject te herhalen. Nu word ik langzaam onder moeders vleugels losgelaten om meer stappen te zetten in de grote wereld. Klaar voor uit te vliegen in mijn nieuw hoofdstuk met Tazzy. Ik hou jullie zoveel mogelijk op de hoogte van onze avonturen. Al ben ik zelf geen grote schrijver op onze blog. Toch zal deze website goed bijgehouden worden en kunnen jullie mij en Tazzy gewoon blijven volgen.

Solo naar het werk

Hallo lezers,

Even een update!

Deze week start week 5 in mijn opleiding met Tazzy en vandaag mocht ik het solo proberen om naar mijn werk te gaan. Best toch wel spannend want dit is weer een andere situatie tegenover een training. De trainingen verliepen in de dag op een rustigere moment, maar nu is het back to the reality.

Vroeg uit de veren en dat is om 5u15. Ik neem dan de tijd om de hond zijn eten te geven en me ook rustig klaar te maken voor ons vertrek. Een ontbijt mag ik niet vergeten voor mezelf, maar ook Tazzy moet ook nog een plasje doen. Na mijn ochtendritueel kunnen we ons klaarmaken om te vertrekken naar de bushalte.

De route naar de halte verliep wel goed. Deze route hebben we vaak met Lore geoefend want is toch wel belangrijk. Deze ochtend wouw Tazzy geen plasje doen en toch nog even geprobeerd aan de bushalte een momentje te voorzien… maar niks… Meneertje wou niet!

Daar kwam dan de touringcar aan, totaal anders dan een bus van De Lijn. Dit vond Tazzy best wel even vreemd want we mochten vooraan opstappen. Ik had de vaste chauffeur op voorhand wel al even gewaarschuwd, want Tazzy moest dit opeens doen terwijl hij dit niet had kunnen oefenen op voorhand. Tijdens de busrit bleef hij netjes rechtzitten want gaan liggen was toch wel wat vreemd voor hem.

Op mijn werk aangekomen in de Antwerpse haven (BASF) moesten we nog even op een andere bus stappen die ons naar de juiste locatie zou brengen op het grote terrein. De draaipoort binnen gaan was even een zoektocht, maar dat verliep wel vlotjes. Was toch voor mij ook wel spannend.

Enkele collega’s, net als mijn baas, kwamen al eens naar Tazzy kijken en kennismaken met hem. Hij bleef netjes op zijn voorziende plekje liggen in mijn bureau. De nest van Cenna doet nu goed zijn dienst voor Tazzy. We zijn af en toe in de buurt van mijn bureau even gaan verkennen. Ook even een luchtje scheppen, maar de hondenweide was niet zo interessant vond Tazzy.

Tijdens deze dag heb ik ook wel mijn e-mails gelezen en Tazzy deed het ontzettend goed. om 16u37 kon ik me afmelden en maakte we ons klaar om de binnen bus terug te nemen naar de locatie waar alle touringcars staan om iedereen naar huis te brengen. Dit was even een moeilijk obstakel omdat er veel bussen stonden en ook veel collega’s die net als ik hun dag afsloten. uiteindelijk heeft Tazzy zijn weg wel gevonden naar de bus op mijn aanwijzingen. Eerlijk? Ik was blij dat we beiden op de bus naar huis konden stappen want zo een eerste dag intensief naar het werk om solo te trainen was toch wel een enorme inspanning voor ons.

Dit zijn dus toch wel lange werkdagen voor ons en Tazzy zal dan pas zijn eten krijgen als we thuiskomen. Alles is dan afhankelijk van de drukte en fileleed op de Antwerpse ring.

In ieder geval, beiden waren we uitgeput na onze eerste solo uitstap naar het werk. Zolang nu covid nog aanwezig is, zal ik momenteel geen 4 dagen per week naar het werk kunnen gaan. Hopelijk kan ik er toch 2 gaan zodat we beiden het aangeleerde traject niet zullen verleren.

Het is wel anders werken met Tazzy dan met Cenna, maar uiteindelijk zijn we nog maar 5 weken een combinatie en moeten we nog groeien in onze carrière.

Blijf gerust lezen want er komen nog wel updates aan van ons.

Ook voor mij waren de 3 laatste maanden best wel heftig

De laatste 3 maanden waren ook voor mij best wel een heftige periode met allerlei emoties. Vele ups en downs. Altijd had ik al geweten dat deze dag er opnieuw zou aankomen, maar de impact was toch weer helemaal anders dan ik me had voorgesteld.

Philippe

Op 26 augustus 2021 maakte Philippe kennis met zijn eventuele nieuwe blindengeleidehond Tazzy die uiteindelijk een positieve matching bleek te zijn. Eerlijk gezegd hadden wij beiden dit nog niet nu verwacht! Ik wist meteen wat dit zou betekenen. Dit voelde zo dubbel aan deze keer. Wat was ik blij voor Philippe. Ik moest Chivas mee laten gaan verhuizen samen met Cenna. Altijd vanaf het begin hadden we al besproken dat deze twee honden nooit gescheiden zouden kunnen worden. Helaas konden we geen 4 honden houden omdat dit voor ieder van ons te moeilijk zou worden. Philippe & Tazzy zouden dus in class gaan op 18/10/2021.

Chivas en Cenna

Op 26 september verhuisden Chivas & Cenna dus naar Nederland en gingen bij Joyce en Iseaac wonen op 1 van de 5 Waddeneilanden (Vlieland). Dat was en is wel een stukje rijden tussen Antwerpen en Vlieland, maar de honden zijn er gelukkig en voelen zich beiden koning te rijk. Het definitieve afscheid van Chivas, mijn trouw maatje. Maar ook van zusje Cenna afscheid viel dan ook wel erg zwaar voor me. Het afscheid nemen van deze twee kanjers die acht jaar onze trouwe begeleiders waren geweest ging niet voorbij zonder een traan. Ik was in die periode wel een emotioneel wrak. Het vooruitzicht dat er voor mij nog geen opvolger was gevonden en dat die donkere winterperiode er aan kwam, dat waren voor mij geen aangename vooruitzichten. Maar gelukkig had ik mijn werk nog en mijn lieve collega’s, the love of my live Philippe, enkele dierbare vrienden en familieleden die me hebben gesteund. Ook kon ik mijn verdriet van me afschrijven in het ontwerpen van deze website om dit alles toch een plaats te kunnen geven.

Hoop

De onzekerheid was enorm, maar er was wel een klein lichtpuntje. Een klein sprankeltje hoop dat ik mocht hebben dat ik misschien toch in november een opvolger zou kunnen krijgen. Ik durfde helemaal niet meer te hopen want dat vroeg teveel van mijn emoties. Maar toch, op maandag 11 oktober, op een moment dat ik het niet had verwacht, kreeg ik ook van het BCG een telefoontje met de melding dat er een kanshebber voor mij was gevonden. Ik was even geschrokken en van blijdschap heb ik echt gehuild en gelachen. Ik wist niet hoe ik mij moest voelen op dat moment.

Matching

Dus op woensdag 13 oktober (2 dagen na het telefoontje) kwam de trainster Lore langst met een kleine blonde labrador Tripple genoemd. Het toeval was dat we haar al eens een keertje bij het bezoek van Tazzy zijn matching hadden ontmoet zodat ze een boodschapje kon doen, maar nu, nu kwam Tripple mee met Lore om te zien of wij met ons 2 een positieve matching zouden kunnen zijn. De eerste indrukken, de kennismaking in huis, het lopen in harnas was positief. Dat viel zo goed mee dat ook ik het verlossende bericht kreeg dat we in class zouden kunnen gaan. Dit alles ging zo snel en ik wist dat mijn class zou starten op 15 november. Jammer genoeg kon ik niet samen met Philippe in class gaan die volgende week voor hem zou starten. Ik had nu de tijd om in die 4 weken alles te regelen met mijn werk want ik zou toch een aantal weken er tussen uit zijn. Wat was ik opgelucht dat ik toch nog al bij al snel een opvolger zou hebben. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik Chivas niet ben vergeten. Er zijn toch nog kleine momenten dat als ik over mijn maatje vertel dat dit gebeurd met een krop in de keel en soms een klein traantje. Gelukkig word ik wel goed op de hoogte gehouden hoe het gaat met Chivas en ook Cenna wat me uiteindelijk toch alle rust geeft in mijn hoofd.

Class

De afgelopen maanden waren dan ook heftig. Vol enthousiasme kijk ik dan ook uit naar de start van mijn class die start morgen op 15 november. Ondertussen heb ik ook al kunnen wennen aan nieuw leven in het huishouden want een hond brengt toch leven in de brouwerij. Gedaan met de rust die er was voor 25 oktober, maar dat vind ik helemaal niet erg. Ik kijk er dus naar uit om met Tripple kunnen van start te gaan. Als ik zie hoe goed Philippe en Tazzy het al doen in die laatste 4 weken, dan moet mij dat toch ook wel lukken. Vol goede moed gaan we er dus tegen aan. Mijn class zal speciaal zijn en uniek, maar evengoed doorlopen we het volledige proces zoals Philippe en Tazzy het hebben gedaan.

Jullie horen snel updates van ons.

Liefs Manou